Podsumowanie wycieczki do Chatki Górzystów 20-21 czerwca 2015r.

Wycieczka Szkolnego Koła Turystyczno–Krajoznawczego do Chatki Górzystów okazała się wyzwaniem dla miłośników wycieczek i turystyki. Pogoda w górach kapryśna i nieprzewidywalna, po naszym wyjściu z pociągu w Szklarskiej Porębie (3,5 godziny w nowoczesnym pociągu Kolei Dolnośląskich) najpierw zaczął padać na nas grad. Przeczekaliśmy, zmokliśmy, potem nas słonko wysuszyło. A kilka godzin później znowu zaczął padać deszcz.  Dobrze, że w schronisku czekała na nas ciepła herbatka, wielkie naleśniki z jagodami i cieplutkie pokoje. Mimo wszystko próbowaliśmy rozpalić ognisko, ale deszczowy wieczór przeszedł w deszczową noc, a później w poranek.  Nie przeszkodziło to w integracji naszej grupy, humory też dopisały. Klimat chatki doceniliśmy, szczególnie gdy siedzieliśmy przy świeczkach, (w schronisku nie ma prądu). Wracając następnego dnia do pociągu podziwialiśmy widoki gór Izerskich, pustych, rzadko odwiedzanych przez turystów w taką pogodę.  Mogliśmy zobaczyć niezwykły rezerwat Torfowiska Doliny Izery. Wycieczkę zakończyliśmy na Polanie Jakuszyckiej, znanej z Biegu Piastów, skąd wróciliśmy szynobusem jadącym z Czech do Szklarskiej Poręby Górnej, a ze Szklarskiej pociągiem do Wrocławia Głównego.

I jeszcze słów kilka o niezwykłych krajobrazach i przyrodzie Gór Izerskich.

Rezerwat Torfowiska Doliny Izery utworzony został w 2000 roku dla ochrony stanowiska brzozy karłowatej (jest to jedno z trzech miejsc występowania tej rośliny w Polsce) jako uzupełnienie rezerwatu Torfowisko Izerskie. Występuje tu również kosodrzewina – jest to najniżej położone stanowisko w Polsce. Ciąg torfowisk typu wysokiego i przejściowego powstał na skutek dużych opadów atmosferycznych oraz stagnacji wody przy nieprzepuszczalnym podłożu, jak również wyrębu podmokłych lasów iglastych przez osadników czeskich (około XVII w.). Istniejące wcześniej małe torfowiska rozrosły się (m.in. przez podniesienie się poziomu wód gruntowych), natomiast lasy już się nie odrodziły.
Izerskie Torfowiska zaczęły rozwijać się już pod koniec epoki lodowcowej, co sprawia, że najgłębsze pokłady osiągają wiek 11 tysięcy lat. Mają one specyficzny niepowtarzalny charakter. Pod względem genezy, ukształtowania powierzchni i szaty roślinnej wykazują wiele cech wspólnych z torfowiskami na dalekiej północy, zwłaszcza w Skandynawii. Ze względu na unikalny charakter ekosystemy torfowiskowe Gór Izerskich nie mają swoich odpowiedników w innych częściach Polski. W ekosystemach bagiennych Gór Izerskich można wyróżnić 15 zbiorowisk roślinnych, z których część jest unikalna dla obszarów górskich, spotkać można też 20 chronionych, reliktowych i rzadkich gatunków roślin torfowiskowych. Dla wielu z nich tutejsze ekosystemy stwarzają ostatnią szansę przeżycia.

Zapraszamy do odwiedzenia Gór Izerskich, zachęcamy do pieszych i rowerowych wycieczek a w zimie oczywiście na biegówki.

Z turystycznym pozdrowieniem

Agnieszka Duda
opiekun Szkolnego Koła Turystyczno –Krajobrazowego